...เพียงค้นหา...ให้เจอ...ชีวิตน้อยจะมีโอกาสงดงาม...
...ชีวิตของกรรมกรก่อสร้าง...เพื่อปากท้อง...เร่ร่อนรับจ้าง...หาเงินมาดำรงชีพและครอบครัว...ต้องโยกย้ายที่อยู่อาศัยไปตามไซด์งานก่อสร้าง...อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง...มองไม่เห็นความมั่นคงในชีวิต...
...ลูกสาวน่ารักตัวน้อย 2 คน อายุเพียง 4-5 ขวบ กับพ่อซึ่งเป็นช่างเชื่อม...ก็ไม่พ้นวังวนชีวิต...ความยากจน...ครอบครัวแตกแยกพ่อไปทางแม่ไปทาง...ระเหเร่ร่อนไปด้วยกันสามพ่อลูกเพียงลำพัง
...ยามพ่อออกไปทำงานที่ไซด์งาน ต้องทิ้งลูกน้อยไว้เพียงลำพัง 2 พี่น้อง...เตรียมข้าวปลาอาหารไว้ให้พร้อมในห้องพักที่เพียงกั้นด้วยสังกะสีเก่าๆให้คนงานได้พักอาศัย...ความปลอดภัยต่อเด็กเป็นลำดับแรกที่ผู้ใหญ่ในสังคมต้องคำนึงถึง...???
...ครูซิ้ม...ครูของเด็กลูกกรรมกรตัวน้อย...รุกเข้าสู่บ้านพักคนงาน...คอยสอดส่ายสายตา...หาชีวิตน้อยๆที่อาจจะเปื้อนฝุ่นอยู่มุมใดมุมหนึ่งให้เจอ
...ครูซิ้ม...เจอพวกเขาแล้ว...พูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบด้วยห่วงเด็กน้อยเป็นกำลัง...พ่อเล่าความด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม...ทุกข์และห่วงลูกมากมาย... แต่ ณ เวลานี้ พ่อทำให้ลูกได้แค่นี้...ครูซิ้มสัมผัสได้จากภาษากายที่พ่อลูกมีต่อกันตลอดเวลาที่ได้คุยกัน
...พ่อตัดสินใจได้แล้ว...ขอฝากลูกไว้กับบ้านหลังใหม่...บ้านอุปถัมภ์เด็ก...จนกว่าพ่อมีความพร้อมเพียงพอ...จะขอรับลูกกลับสู่อ้อมอกอีกครั้ง..
...ปัดฝุ่นผงให้หมดไป...เพื่อ...ชีวิตน้อยจะได้งดงาม...
